1. اين کار زمان زيادي را هدر مي داد ؛ بدين معني که کاربر ابتدا مي بايستي اطلاعات مورد نظر را به حافظه ي جانبي وارد کرده ، سپس به کامپيوتر شخص مورد نظر انتقال مي داد.
2. استفاده از این روش هزینه ی زیادی را در بر داشت. به عبارت دیگر خرید یک حافظه ی جانبی از قبیل سی دی و فلاپی دیسک و... هزینه ی اضافه بر سازمان تلقی می شد.
3. این روش از امنیت خیلی پایینی برخوردار بود. چون حافظه ی جانبی مورد نظر می توانست به راحتی در دست همگان قرار گیرد.
4. مهمترين عاملي که باعث شد تا اين روش ارسال(جابجايي) فايل تقريبا منسوخ شود ، عامل جغرافيايي بود.به طور مثال ارسال فايل توسط حافظه هاي جانبي به يک منطقه يا کشور ديگر امري بسيار دشوار بود.
با پيشرفت روز به روز تکنولوژي ، شبکه هاي کامپيوتري پا به عرصه ي وجود نهادند و به دليل استقبال بسيار زياد از اين تکنولوژي ، شبکه ها هر روزه در دنيا بيشتر مورد استفاده قرار مي گيرند. تا آنجا که امروزه ما واژه ي "دنياي مجازي" را بر سر زبان ها مي شنويم. تقريبا تمامي معايبي که در بالا به آنها اشاره شد ، جزو مزاياي شبکه ها به حساب مي آيند ، به بياني ديگر در حالت کلي مي توان گفت که شبکه ها علاوه بر اينکه از امنيت بالايي برخوردار هستند ، باعث صرفه جويي در زمان هم مي شوند.به علاوه اينکه به وسيله ي همين شبکه ها ارتباطات معناي واقعي پيدا کرده اند.هم اکنون شما قادر خواهيد بود تا براي يکي از دوستان خود در يک کشور ديگر ، در عرض چند ثانيه فايلي را با کمترين هزينه ارسال نماييد.
انواع شبکه ها از نظر ارتباطات :
معمولا کارشناسان و طراحان شبکه، نحوه ي ارتباط بين کامپيوترها را به سه دسته ي اصلي تقسيم مي کنند که عبارتند از :
1. شبکه هاي نظير به نظير(Peer-to-Peer) يا يک گروه کاري
2. شبکه هاي بر اساس سرويس دهنده(Client - Server)
3. شبکه هاي مختلط(Hybrid) ، که ترکيبي از نوع اول و دوم شبکه ها است.
در اين مقاله ما قصد داريم اطلاعات شما را در زمينه ي نوع اول شبکه ها(شبکه هاي نظير به نظير) افزايش دهيم.
نکته: به اين نکته توجه کنيد که تفاوت اين دسته بندي ، با دسته بندي شبکه ها با توپولوژي هاي Ring , Star, bus … در اين است که توپولوژي ها، نحوه ي چيدمان کامپيوترها را مشخص مي کند، ولي اين دسته بندي، نحوه ي ارتباط کامپيوترها با هم را تعيين مي کند. به طور مثال شما براي ارتباط 10 کامپيوتر مي توانيد از توپولوژي star و براي ارتباط بين کامپيوترهاي موجود در اين شبکه، از روش Peer-to-Peer استفاده کنيد.
تفاوت بين شبکه هاي "نظير به نظير" و "بر اساس سرويس دهنده" مهم است، زيرا هريک توانايي هاي متفاوتي دارند. نوع شبکه اي که پياده مي کنيد به عوامل متعددي از قبيل زير بستگي دارد :
§ اندازه ي سازمان
§ سطح ايمني مورد نياز
§ نوع کار
§ سطح پشتيباني اجرايي موجود
§ ميزان ترافيک شبکه (به حرکت داده هاي ارسالي و دريافتي در شبکه ، "ترافيک شبکه" گفته مي شود)
§ نيازهاي کاربران شبکه
§ بودجه ي شبکه
در شبکه هاي نظير به نظير هيچ کامپيوتري مسئول اداره ي کل شبکه نيست. کاربرِ هر کامپيوتر تعيين مي کند که چه داده هايي در کامپيوتر او براي استفاده ي ساير کامپيوترها بايد به اشتراک گذاشته شود. به عبارت ديگر هر گره در شبکه، هم سرويس دهنده است و هم سرويس گيرنده. (به کامپيوترهاي داخلي يک شبکه، گره يا Node گفته مي شود.)
پس مي توان نتيجه گرفت که در شبکه هاي بر اساس سرويس دهنده ، کامپيوتري که در شبکه به ساير گره ها سرويس ارائه مي کند ، حتما بايد داراي سيستم عامل سرور باشد. ولي در شبکه هاي نظير به نظير چون يک سرويس دهنده ي مرکزي وجود ندارد، لزوما نيازي نيست که يکي از سيستم عامل ها، سرور باشد.
اندازه ي شبکه هاي نظير به نظير :
شبکه هاي نظير به نظير، گروه کاري نيز خوانده مي شوند. اصطلاح گروه کاري در مورد گروه کوچکي از افراد به کار مي رود. در شبکه هاي نظير به نظير ، معمولا کمتر از 10 کامپيوتر در شبکه وجود دارد.
هزينه :
شبکه هاي نظير به نظير نسبتا ساده هستند. چون هر کامپيوتر به صورت سرويس دهنده و سرويس گيرنده عمل مي کند، نيازي به سرويس دهنده ي مرکزي پرقدرت نيست. شبکه هاي نظير به نظير نسبت به شبکه هاي بر اساس سرويس دهنده ارزان تر هستند.
سيستم هاي عامل شبکه ي نظير به نظير:
در شبکه ي نظير به نظير ، سيستم عامل شبکه نياز به سطح توانايي و ايمني بالايي که در شبکه هاي براساس سرويس دهنده لازم است را ندارد. در شبکه هاي براساس سرويس دهنده، سرورها فقط به صورت سرويس دهنده عمل مي کنند و به صورت سرويس گيرنده يا ايستگاه کاري استفاده نمي شوند.
سيستم هاي عامل Microsoft Windows NT Workstation , Microsoft windows for Workgroup , Microsoft Windows 95,… قابليت هايي براي شبکه هاي نظير به نظير دارند و نيازي به نرم افزار ديگري نيست.
شبکه ي نظير به نظير در کجا مناسب است؟
شبکه ي نظير به نظير انتخاب هاي خوبي براي محيط هاي ذيل است :
§ معمولا کمتر از 10 کامپيوتر وجود داشته باشد.
§ کليه ي کاربران در فضاي عمومي يکساني (از نظر دسترسي به اطلاعات) قرار داشته باشند.
§ ايمني در درجه ي اول اهميت مطرح نباشد.
با توجه به موارد فوق ، گاهي اوقات شبکه ي نظير به نظير راه حل بهتري نسبت به شبکه ي بر اساس سرويس دهنده است.
شبکه هاي نظير به نظير با نيازهاي سازمان هاي کوچک سروکار دارد ، بنابر اين در محيط هاي خاص مناسب نيست.
به طور کلي طراح شبکه، قبل از پياده سازي شبکه موظف است به نکات زير توجه نمايد:
1. مديريت :
§ مديريت شبکه شامل امور زير است:
§ مديريت کاربران و ايمني
§ ايجاد منابع قابل دسترس
§ نگه داري برنامه هاي کاربردي و داده ها
§ نصب و ارتقاء نرم افزارهاي کاربردي
در شبکه هاي نظير به نظير، معمولا مدير سيستم وجود ندارد که به کل شبکه نظارت کند و هر کاربر، کامپيوتر خود را اداره مي کند.
1. منابع مشترک :
تمام کاربران مي توانند کليه ي منابع خود را با هر روشي که مي خواهند به اشتراک بگذارند. اين منابع عبارتند از فايل ها و پوشه هاي مشترک، چاپگرها و ...
1. نيازهاي سرويس دهنده :
در محيط هاي نظير به نظير هر کامپيوتر بايد :
§ درصد زيادي از منابع خود را براي پشتيباني از کاربر محلي (کاربرِ همان کامپيوتر) استفاده کند.
§ از منابع اضافي براي پشتيباني از کاربر راه دور (کاربري که به سرويس دهنده از راه دور دسترسي دارد) براي دسترسي به منابع خويش استفاده نمايد.
1. ايمني :
ايمني شامل تعريف کلمه ي عبور براي منبعي از قبيل پوشه است که در شبکه به صورت مشترک استفاده مي شود. چون تمام کاربران شبکه ي نظير به نظير، ايمني مربوط به خود را تعيين مي کنند و اشتراک ها مي توانند به جاي آنکه فقط روي سرويس دهنده مرکزي باشد، بر روي هر کامپيوتر شبکه وجود داشته باشد، کنترل مرکزي کار بسيار دشواري است. اين موضوع ضربه ي بزرگي به ايمني شبکه مي زند، زيرا برخي از کاربران ممکن است هيچ گونه ايمني را پياده سازي نکنند. پس لازم است به اين نکته توجه کنيد که اگر امنيت در اولويت اول شبکه ي شما قرار دارد، از شبکه هاي براساس سرويس دهنده استفاده کنيد.
1. آموزش :
در محيط شبکه ي نظير به نظير، هر کامپيوتر مي تواند هم به صورت سرويس دهنده و هم سرويس گيرنده عمل کند. بنابر اين کاربران قبل از آنکه قادر باشند به طور مناسبي هم به صورت کاربر و هم به صورت مدير کامپيوتر خود عمل نمايند ، بايد آموزش ببينند.
پياده سازي شبکه ي نظير به نظير
در نمونه اي از شبکه ي نظير به نظير، روش پياده سازي چنين است :
§ کامپيوترها روي ميزهاي کاربران قرار مي گيرند.
§ کاربران به صورت مديران خودشان عمل مي نمايند و سطح ايمني خودشان را تعيين مي کنند.
§ سيستم کابل کشي ساده ، راحت و قابل رويت يک کامپيوتر را به کامپيوتر ديگر متصل مي کند.
لازم به ذکر است که مراحلي که قصد توضيح در مورد آنها را داريم ، در ويندوز XP دنبال مي شود. در ساير سيستم عامل ها نيز همين مراحل با اندکي تغيير وجود دارد.
1. ابتدا بايد از وجود و نصب کارت شبکه بر روي کامپيوترهايي که قصد شبکه سازي آنها را داريد، اطمينان حاصل کنيد. براي بررسي کارت گرافيکي، مسير زير را دنبال کنيد:
Start Control Panel System
سپس به زبانه ي Hardware رفته و بر روي گزينه ي Device Manager کليک کنيد. در کادر باز شده، ليست تمام سخت افزار هاي کامپيوتر خود را خواهيد ديد. در همان صفحه، بر روي گزينه ي Network Adapters کليک کرده و مشخصات جزئي کارت شبکه ي کامپيوتر خود را مشاهده نماييد. دقت کنيد که بر روي آيکون کارت شبکه هيچ گونه علامت خاصي (مثلا علامت !) نبايد ديده شود. (در غير اين صورت شناسايي کارت شبکه به درستي انجام نشده است.)
براي ديدن تصوير بزرگتر بر روي آن کليک کنيد.
1. بعد از اين که از اتصال درست کارت شبکه اطمينان حاصل کرديد، بايد دو کامپيوتر را به وسيله ي کابل به هم متصل کنيد. لازم به ذکر است که اگر از هاب(Hub) استفاده نمي کنيد، بايد براي اتصال دو کامپيوتر از کابل کراس(Cross) استفاده نماييد. بعد از اينکه کابل را به پورت شبکه متصل کرديد، در Control Panel در قسمت Network Connections بايد عبارتNetwork Cable Plugged را زير آيکون Local Area Connection مشاهده نماييد. به عبارت ديگر، با اتصال درست کابل به کارت شبکه، علامت قرمز رنگ بر روي Connection بايد از بين برود. (به ياد داشته باشيد که جهت اتصال کامپيوترها با اين روش، حتما از کابل Cross استفاده نماييد.)
1. در مرحله ي سوم، بايد دو کامپيوتر را به وسيله ي آدرس IP به يکديگر معرفي کنيد. (Internet Protocol)IP يک عبارت عددي است که به وسيله ي سه تا نقطه از يکديگر جدا مي شوند. در حال حاضر از آي پي هاي 32 بيتي استفاده مي کنيم که اين آي پي ها به سه گروه AوBوC تقسيم مي شوند. در گروه A فقط 8 بيت اول، آدرس شبکه بوده و 24 بيت بعدي آدرس Host هاي موجود در آن شبکه است. در گروه B16، بيت اول، آدرس شبکه بوده و 16 بيت پاياني آدرس Host هاي موجود در آن شبکه است و در گروه C ، 24 بيت ابتدايي آدرس شبکه بوده و 8 بيت پاياني آدرس Host هاي شبکه مي باشد.
|
نمونه اي از آدرس IP کلاس A :
|
126.120.5.9{Range : 1-126}
|
|
نمونه اي از آدرس IP کلاس B :
|
185.102.6.10{Range : 128-191}
|
|
نمونه اي از آدرس IP کلاس C :
|
220.200.192.15{Range : 192-223}
|
حال فرض کنيد که قصد داريد تا شبکه ي داخلي دانشگاه ، محل کار و ... را به چندين زير شبکه(Sub network) تقسيم کنيد. براي اين کار، بايد تعدادي از کامپيوترها را که قصد ايجاد زيرشبکه براي آن ها را داريد، به وسيله ي آي پي از ساير کامپيوترها جدا کنيد. به اين عمل Masking گفته مي شود و آدرس آي پي زير شبکه، Subnet Mask Address نام دارد.
براي آدرس دهي کامپيوترها توسط آي پي، در Control Panel به قسمت Network Connections رفته ، بر روي آيکون Local Area Connection راست کليک کرده و گزينه ي Properties را انتخاب کنيد. در زبانه ي General بر روي Internet Protocol(Tcp/IP) ، دو بار کليک کرده و در پنجره ي باز شده، گزينه ي Use the following IP address را انتخاب کنيد. حال در کادر روبروي عبارت IP Address، آدرس آي پي مورد نظر را نوشته و در کادر روبروي Subnet Mask آدرس زيرشبکه را وارد کنيد. به اين نکته توجه کنيد که آي پي هايي که براي کامپيوتر هاي يک بخش خاص انتخاب مي نماييد، بايد از يک گروه، ولي با آدرس هاي مختلف باشند ، به عبارت ديگر دو کامپيوتر نمي توانند يک آدرس آي پي داشته باشند ولي آدرس زير شبکه ي آنها بايد يکسان باشد.
همان طور که مشاهده مي کنيد، کامپيوتر مورد نظر با آي پي 191.168.2.10 و آدرس زير شبکه ي 255.255.0.0 آدرس دهي شده است. بايد به اين نکته ي مهم هم اشاره کرد که آدرس زير شبکه، با توجه به آدرس آي پي مشخص مي شود. يعني چون در بالا آدرس آي پي از گروه B انتخاب شده است، لذا آدرس زير شبکه هم بايد از گروه B باشد.در زير شبکه با توجه به گروه آي پي ، به ازاي آدرس شبکه، عدد 255 را وارد کرده و بقيه را صفر کنيد.
1. در اين مرحله، بايد از نظر نام و نوع، گروه بندي کامپيوتر ها را در شبکه مشخص کنيد. براي اين کار بر روي آيکونMy Computer راست کليک کرده و گزينه ي Properties را انتخاب کنيد. سپس در زبانه ي Computer Name جزئيات زير را بررسي کنيد:
§ ابتدا نام کامپيوتر را بررسي کنيد. توجه کنيد که نام کامپيوتر در مقابل عبارت FullComputer Name نوشته مي شود. اين نام همانند آدرس آي پي، در هيچ کامپيوتر ديگري از شبکه نبايد باشد. (نام بايد منحصر به فرد باشد) اگر نام دو کامپيوتر با هم يکي بود، شما مي توانيد بر روي گزينه ي Change کليک کرده و نام کامپيوتر مورد نظر را تغيير دهيد.
§ اگر بر روي گزينه يChange کليک کنيد،در پنجره ي بازشده عباراتMember of : Domain , Workgroup را خواهيد ديد. جهت ارتباط نظير به نظير بايد گزينه ي Workgroup را انتخاب کنيد و نام Workgroup را همانند نام Workgroup ساير کامپيوترها انتخاب کنيد. به بيان ديگر نام Workgroup بايد در تمام کامپيوترها يکي باشد. بعد از انجام اين کار، سيستم شما Restart خواهد شد.
هم اکنون کامپيوتر هاي شما به روش نظير به نظير با ساير کامپيوترها ارتباط برقرار کرده است. حال براي آنکه از ارتباط درست بين کامپيوترها اطمينان حاصل کنيد ، مي توانيد يکي از کامپيوتر هاي شبکه را Ping کنيد. براي Ping کردن در منوي Start روي گزينه ي Run کليک کنيد و عبارت Cmdرا تايپ کنيد. در پنجره ي باز شده ، عبارت زير را بنويسيد:
Ping {آدرس آي پي کامپيوتر ديگر}
مثال :
Ping 192.168.2.11
به ياد داشته باشيد که بين عبارت Ping و عدد آي پي يک فاصله وجود دارد. بعد از اين کار، چهار بسته اطلاعات به طور آزمايشي از کامپيوتر فعلي به کامپيوتر پينگ شده، ارسال مي شود. اگر هر چهار بسته به درستي از آن کامپيوتر به کامپيوتر شما برگردد، نشان دهنده ي ارتباط درست بين اين دو کامپيوتر است. همان طور که در شکل زير مشاهده مي کنيد، يک کامپيوتر با شماره ي آي پي 127.0.0.1 پينگ شده و هر چهار بسته ي ارسالي در مدت زمان معين برگشت داده شده است. اگر به جز چنين عباراتي ، عبارات ديگري را مشاهده نموديد، ارتباط بين کاميوترها به طور صحيح برقرار نشده است و بايد به بررسي جزئيات از ابتدا بپردازيد
| 
تبادل لینک هوشمند 
